• Spikkenisser dialect
• Onlangs hebben we een ‘interview’ met Klaasje uit het jaar 1981 gevonden:
• Mooie reactie op website en fijne herinneringen, helemaal uit Canada!
• Foto‘s in klederdracht
• Winkel Mak op deWeekkrant.nl
• Een foto-impressie van de zolder van groentewinkel Mak
• Oproep: anecdotes, verhalen uit het verleden en foto’s van de dames Mak en hun groentewinkel
• Anecdote 1: Even een emmertje legen
• Anecdote 2: De gezusters MAK
• Anecdote 3: De uitzet die nooit gebruikt werd
• Anecdote 4: Een klein groentewinkeltje …

Tentoonstelling Iconen en Symbolen (Open Monumentendag 2016)

De Drie Mannetjes van het Noordeinde in Spijkenisse vertellen hun verhaal over de tentoonstelling Iconen en Symbolen en Open Monumentendag 2016 in het ‘oud Spickenis’. Voor de Open Monumentendag in 2016 heeft de Werkgroep Monumenten Nissewaard een tentoonstelling samengesteld. 

De werkgroep heeft zich laten inspireren door het thema van Open Monumentendag 2016: Iconen en Symbolen. De opening vond plaats op vrijdag 26 augustus om 14.45 uur in het stadhuis van gemeente Nissewaard, Raadhuislaan 106 in Spijkenisse. De openingshandeling werd verricht door wethouder Martijn Hamerslag. 

De tentoonstelling is tot en met vrijdag 23 september te zien in de Jan Broekhuishal in het stadhuis. 
Iedereen is van harte welkom! Openingstijden: maandag tot en met vrijdag 08.00-17.00 uur, donderdagavond 17.00-20.00 uur.

Klik op de afbeelding en bekijk de mooie film, door Roel van Deursen.

Spikkenisser dialect

We zijn op zoek naar mensen die het Spikkenisser dialect nog spreken en/of woorden kennen. Deze zullen we de komende tijd op deze pagina gaan plaatsen (met hun betekenis). 

Klik hier voor een eerste bijdrage van Peter van der Sluijs.

Onlangs hebben we een ‘interview’ met Klaasje uit het jaar 1981 gevonden:

Het staat in een artikel dat in (waarschijnlijk) Het Vrije Volk verscheen in het jaar 1981.
Onderwerp was de aanwijzing van Leidschendam als veertiende groeikern in Nederland 
door de toenmalige minister van Volkshuisvesting Beelaerts van Blokland. Spijkenisse 
behoorde al sinds 1959 tot de groeikernen en in het artikel komen de voor- en tegenstanders 
uit Spijkenisse van het wonen in een groeikern aan het woord. Waaronder natuurlijk 
ook Jan de Baan; hij ziet voor- en nadelen.  Na Jan volgt Klaasje. In het artikel staat: 
Mevrouw J. Mak drijft een piepklein groentewinkeltje in de Voorstraat, één van de twee 
overgebleven winkelstraatjes in de oude dorpskern. “Groeikern? Wat is dat? 
O, de nieuwbouw… Nou daar hebben we geen last van. Ook met de winkel niet.” 
En als straks die superzelfbedieningswinkels in het nieuwe stadscentrum komen?
“Nou, dat zie we dan wel weer, de tijd zal het leren”.

Mooie reactie op website en fijne herinneringen, helemaal uit Canada!

Als oud Spijkenisser, die geemigreerd is naar Canada, ging mijn hart open bij het zien van deze site. Herinneringen aan Klaasje en haar zus dreven gelijk boven. Hoe ik in 1956 op vierjarige leeftijd met mijn moeder boodschappen ging doen bij de dames Mak, hoe lang het duurde voor we eindelijk binnen stonden en het dropje voor het naar buiten gaan. Klaasje kwam tot mijn vader zijn huisartsen praktijk overdroeg aan Jelle Rijpma in 1982 jarenlang een keer in de drie maanden langs bij hem voor een check up en betaalde dan in natura in de vorm van manderijnen, sinaasappelen etc.

In de tijd dat haar zus opgenomen werd in de Breede Vliet, was haar zorg wederom perfect, zoals ze ook haar huwelijk niet liet doorgaan, vanwege de plicht die ze ervoer haar vader te verzorgen tot zijn dood, evenals haar moeder trouwens. Ze at vaak mee in de Breede Vliet, want na het dagelijks bezoek aan Anne, nam ze niet meer de tijd om voor zich zelf te koken.

Ik bezocht haar die laatste jaren van haar leven, toen er niemand was overgebleven om voor haar te zorgen. De eenzaamheid maakte dat ze mensen de trap zag afdalen van het zoldertje, die er al lang niet meer waren. Voor haar waren ze levens echt en zorgden dat ze zich niet alleen voelde. Ten slotte hadden ze haar zingeving gegeven in alle voorafgaande jaren. Familie was een prioriteit en die liet je niet alleen.

Anne was degene die zich graag liet verzorgen door Klaasje, ze had langere tijd een relatie met een dokter in Hoogvliet als ik me de roddels nog goed herinner. Misschien was het de man voor het  rozet raampje boven..

Dit initiatief is hartverwarmend om het huis en winkeltje tot een museum te maken. De site ziet er perfect uit en ik zal hem regelmatig bezoeken.

De foto’s van de mensen in klederdracht uit die vroege jaren zijn als ik het goed zie Nel van den Tol en haar man Julius.

Het activeert me om weer contact op te nemen met mijn broer Fred Jurrjens om de super 8 films die mijn vader maakte van het Spijkenisse van toen in de jaren vijftig te laten digitaliseren. Als het goed is heeft hij de doos die ik vond in mijn vaders donkere kamer op de zolder van Voorstraat 60 nog onaangeroerd staan in Ugchelen. Veel succes met het Makhuis dit jaar. Hartelijke Groeten Marion Jurrjens

Foto’s in klederdracht

Van Peter van der Sluijs ontvingen we nog wat foto’s van de mensen in klederdracht in het winkeltje van MAK en een andere foto.

Winkel Mak op deWeekkrant.nl

Op zaterdag 5 mei j.l.waren mensen in klederdracht in Spijkenisse in het winkeltje van mak.
In het winkeltje van mak waren mensen in klederdracht de vrouw was gekleed in klederdracht die alleen op zondag gedragen werd. De kleding dateert uit ongeveer 1900 en wat later. Ondanks het slechte weer was het toch druk in het winkeltje. Na afloop kan je een pepermuntje of een dropje meenemen.
In het winkeltje werken hoofdzakelijk vrijwilligers en het oude Spijkenisse kwam met de klederdracht weer extra tot leven.
Van Peter van der Sluijs ontvingen we nog wat foto’s van de mensen in klederdracht in het winkeltje van MAK en een andere foto.

Bron: www.deweekkrant.nl, 5-5-2012

Een foto-impressie van de zolder van groentewinkel Mak

  
 

 

De zolder van museum- en groentewinkel MAK is niet toegankelijk. Daarom langs deze weg een foto-impressie, met dank aan Peter van der Sluijs.

Oproep: anecdotes, verhalen uit het verleden en foto’s van de dames Mak en hun groentewinkel

Het historische winkeltje aan de Voorstraat werd zaterdag 2 april 2011 officieel heropend. Tijdens dit feestelijke moment werd door Els Barendregt van Move On communicatie niet alleen de renovatie van de tussendeur door Leoos en het kunstwerk door Atelier Arina cadeau gegeven aan de Stichting, die het winkeltje beheert. Ook kreeg de stichting een eigen website aangeboden, waarop de geschiedenis natuurlijk een belangrijke rol speelt. Historie is namelijk het sleutelwoord achter museum/groentewinkel MAK.

Dit geldt ook voor de bijbehorende website. Achter de schermen wordt deze nieuwe website steeds verder aangevuld. Daarom willen we iedereen langs deze weg oproepen om zoveel mogelijk verhalen, anecdotes, foto’s en ansichtkaarten in te geven, zodat deze gedeeld kunnen worden met anderen.

     

Anecdote 1: Even een emmertje legen

De dames Mak hadden in hun kleine huisje achter de winkel geen toilet. Hun stilletje stond buiten in de tuin, vlak bij een doodlopend steegje. Onder het buitentoilet was een beerput, die zo af en toe wel eens leeg gezogen moest worden. Dan kwam er een boer uit de omgeving langs om die put te legen. Het was nu eenmaal een prima bemesting voor het land. Zuinig als Klaasje was, had ze ook een andere oplossing bedacht. De dames gebruikten niet alleen het buitentoilet. In het huisje stond ook een emmer voor de dagelijkse behoefte en die moest natuurlijk ook zo af en toe geleegd worden. Midden in de Voorstraat was, precies voor de deur van het winkeltje, een put van de riolering. Dus werd er af en toe de ‘slimme’ oplossing toegepast om de emmer even in de put te legen. Dit tot ergernis van de omgeving. De buren vonden het maar niets, dat die emmer juist daar geleegd werd. Sommigen maakten het de dames meer dan eens duidelijk. Het kon in de straat flink gaan stinken. Zeker als midden in de zomer het zonnetje in de Voorstraat scheen.

 

 

 

 

 

 

Met dank aan Cok de Koning.

Hierbij een leuke, bijpassende link (met dank aan inzender Peter van der Sluis)
http://mak-wc.jouwweb.nl

Anecdote 2: De gezusters MAK

De ouders van de gezusters Mak
De vader van de gezusters Mak was het perfecte voorbeeld van een kleine middenstander. Naast het groentewinkeltje had hij ook een bodedienst met één vrachtauto. Alleen die wagen was niet echt betrouwbaar. Buurtbewoner en oud-winkelier Leen Stolk herinnert zich, dat er heel regelmatig reparaties aan die auto nodig waren. Als de vrachtauto het deed, haalde hij zelf zijn voorraden bij een groothandel in Rotterdam op en bracht pakketten weg. Van de moeder van Klaasje en Annetje weten we niet veel. Er is op dit moment maar één foto bekend, waarop de moeder staat. Zij werkte niet in de winkeltje en leefde een teruggetrokken leven in het kamertje achter de winkel.

Groot verschil
Er was een groot verschil in de twee zussen. Annetje was een deftig dametje. Zij ging regelmatig naar Rotterdam om te winkelen. “De jongere zus zag er altijd netjes uit, verzorgde zich heel goed en kwam eigenlijk nooit voor twaalven uit bed,’ vertelt Leen Stolk. “De oudere Klaasje was een lieverdje. Zij werkte hard in de winkel en zorgde op latere leeftijd goed voor haar vader.” Door het ruimtegebrek sliepen de gezusters allebei op de lage zolder boven het achterkamertje. Toen beide ouders en later alleen vader nog leefde, sliepen ze samen in één bed. Later zijn er twee verschillende hokjes getimmerd, waar de gezusters ieder in een eigen bed sliepen. Zij moesten via een gammel trapje naar boven.

De kisten buiten
Tegenwoordig is het heel gewoon dat een winkelier een aantal van zijn waren buiten uitstalt. De gemeente Spijkenisse heeft er tegenwoordig zelfs allerlei richtlijnen voor opgesteld. Wie nu op de donderdagmiddag langs het winkeltje loopt, ziet de biologische groenten ook buiten staan. Ook de gezusters Mak zetten de groentekisten buiten. Niet alleen om klanten naar binnen te lokken door de groenten aantrekkelijk uit te stallen. Er was nog een andere, voor de gezusters, belangrijke reden: als die kisten buiten stonden, konden er geen fietsen tegen de pui gezet worden. Daardoor kon de verf niet beschadigen!

Niet naar binnen
Wethouder Cees Dijkman moest als klein knaapje vaak een boodschapje bij de gezusters Mak doen. Als hij dichterbij kwam, sloop hij naar het hoekje van de etalageruit. Hij keek eerst voorzichtig door die ruit naar binnen. “Het was altijd wel erg spannend,” zei hij tijdens de heropening van de winkel. Cees Dijkman: “Stond Klaasje in de winkel? Dan kon ik met een gerust hart naar binnen. Want die mevrouw was wel aardig.” Kreeg hij echter Annetje in het vizier, dan was het toch wel erg spannend om naar binnen te gaan. Die winkelierster boezemde hem toch wel angst in.

Anecdote 3: De uitzet die nooit gebruikt werd

Klaasje Mak kwam op de huwbare leeftijd en zorgde, zoals in die tijd gebruikelijk, voor een fraaie uitzet. Haar zuster Annetje hield ook van kopen, maar was meer geïnteresseerd in mode. Annetje Mak ging regelmatig met de RTM naar Rotterdam, waar ze vaak iets voor zichzelf kocht.

Klaasje was dus met de aanschaf van een uitzet begonnen, regelmatig kocht ze fraai linnengoed. Deze uitzet lag op een gegeven moment helemaal klaar. Ja hoor, ook een vrijer diende zich aan. Jan Warnaar, helemaal uit Hoogvliet, vond Klaasje toch wel heel aardig. Van het één kwam het ander en de trouwdatum werd bepaald. De firma van Wijngaarden, de lokale drukker, maakte de kaarten en alles werd in gereedheid gebracht. Bij Klaasje sloeg echter op het allerlaatste moment de twijfel toe. Zij besloot op de ochtend van het huwelijk alles toch niet door te laten gaan. Het huwelijk werd afgeblazen! De drukker kon weer aan de slag om kaartjes te maken, waarop stond dat het huwelijk niet doorging. Jan Warnaar was een trouwe en lieve man. Hij bleef ondanks dit drastische besluit nog regelmatig langs komen. Op een bepaald moment verscheen hij niet meer.

Later bleek dat Klaasje niet wilde trouwen, omdat ze het te druk had met de winkel en ook omdat zij voor haar vader wilde zorgen. Kwade tongen beweren dat er misschien nog wel een andere man in het spel was. De gezusters Mak hadden in de Kerkstraat een magazijn waar Klaasje regelmatig naar toe moest om wat op te halen. Het viel in de buurt op, dat ene Stoop, een taxichauffeur uit Zuidland, ook regelmatig rondhing in de buurt van de winkel en de Kerkstraat. Wat er in het magazijn heeft plaatsgevonden, is niet duidelijk. We laten het aan uw fantasie over, wat er echt gebeurd zou kunnen zijn.
De uitzet is uiteindelijk nooit gebruikt en ligt nu nog steeds in het kamertje achter de groentewinkel. Het is de stille getuige van een huwelijk, dat op het laatste moment niet doorging.

Anecdote 4: Een klein groentewinkeltje …

We hadden ons reisvaardig gemaakt om te gaan gidsen in het winkeltje Mak. Aad ging op de fiets en ik met de benenwagen. Ik was heel benieuwd hoe zal alles gaan. Het was goed warm en het was behoorlijk druk in het dorp (stad). De Voorstraat was een en al drukte van slenterende mensen. Muziek Festival. Er stonden ook allemaal kraampjes en de muziek schetterde rond.
 
Ik was ietsje later dan Aad gearriveerd en had het briefje niet gelezen over de lichtpunten en Aad had  alleen de voorkant gelezen dus niet de … Het had wel iets achteraf bekeken, geen licht aan, gaf  de eenvoud van toen weer, het leek alsof je echt in de tijd terug was beland. Niemand vond het erg en er ontstond een bepaalde sfeer. Dat bemerkte ik toen het licht aan ging. Je was gelijk in een museumpje en de beleving en verhalen werden anders. Lees verder >>